Հոգեբանության
մեջ Դելֆինոթերապիան նոր ուղղություն է, որն ունի մոտ 5 տարվա
պատմություն: Թեպետ այն այլ երկրներում զարգացում է ապրում 70-ական
թվականներից:
1. Ինչ է «Դելֆինոթերապիան-Այն
այլընտրանքային, ոչ ավանդական մեթոդների թերապիա է, որտեղ կապն է անձի
(հիվանդի) և կենդանու (տվյալ պարագայում դելֆինի) միջև: Այն իրականանում է
մանագետների` բժշկի, անասնաբույժի, մարզիչի, հոգեբան-թերապեվտի օգնությամբ:
ներգրավում են հատուկ պատրաստված կենդանիների, որոնք բարի են: Դելֆինը
խաղում է հիվանդի հետ, զբոսնում և հաղորդում դրական լիցքեր:
Դելֆինոթերապիան բաժանվում է երկու մասի.
I. Ազատ շփում կենդանիների հետ-նվազագույն
մասնակցությամբ մասնագետների (բժիշկ, մարզիչ, հոգեբան, թերապեվտ,
մանկավարժ): Հիվանդը, այցելուն ինքն է ընտրում դելֆիններից որևէ մի դելֆին և
թերապիայի շաջանակներում թույլատրելի տարբերակներ:
II. Հատուկ կազմակերպված հաղորդակցությունը-Դելֆինը
կարող է լուծել տարբեր հոգեբանական, ֆիզիկական խնդիրներ: Այստեղ գլխավոր
դերը պատկանում է դելֆինին, որը վարժեցված է նման իրավիճակների համար ու
իրականացնում է այնպիսի գործողություն, որն ունի հոգետերապիայի
ազդեցություն:
Դելֆինոթերապիան բաղկացած է հետևյալ գործոններից.
Ստեղծում է դրական զգացմունքներ. փոխադարձ ուշադրություն, անձի մեջ
բարյացակամություն է ստեղծում և մղում է անկեղծության:
Ինչպիսի հատկություններ են ձևավորվում անձի մեջ-Նորմալ
հարաբերություններ հիմնել շրջապատի հետ, սիրել բնությունը, խուսափել
մեկուսացումից, խթանել հետաքրքրությունը արտաքին աշխարհի հանդեպ,
ակտիվացնել ուղեղի աշխատանքը, լավացնել բանավոր խոսքը, զարգացնել ցածր
ինտելեկտուալ մակարդակը, խրախուսել անձի ընդհանուր զարգացմումը, ձևավորել
դրական հույզեր, վերացնել դեպրեսիաները, ամրապնդել այցելուի և թերապեևտի
փոխադարձ կապը:
