Առաջին աստիճանը պասիվ սուիցիդալ մտքերն են, որոնք բնութագրվում են սեփական մահվան մասին երևակայական պատկերացումներով, սակայն դեռևս չկան իրեն կյանքից զրկելու մտքերը:

Երկրորդ աստիճանը սուիցիդալ մտայնություններն են, և այս փուլում մարդն ակտիվորեն ձգտում է սուիցիդի, որի խորությունը աճում է վերջինիս իրականացման պլանի մշակման աստիճանին համընթաց:

Երրորդ աստիճանն իրենից ներկայացնում է սուիցիդալ որոշումը, որը ենթադրում է սուիցիդալ մտայնության և կամածին բաղադրիչների միավորում: Անձը, նպատակադրվելով կատարել սուիցիդ, ակտիվորեն սկսում է խոսել միջոցների մասին:

Սուիցիդալ նպատակի առաջացումը և մոտիվացիան, որն ինչպես հայտնի է, ունի մղիչ ուժ, պայմանավորված է դեզադապտացված մարդկանց կոնֆլիկտածին իրադրությամբ, այսինքն անձի համար ակտուալ պահանջմունքի բավարարման անհնարինությամբ: Սա էլ իր հերթին նպաստում է, որ սուիցիդալ վարքը ներքին ձևից վերածվի արտաքին ձևի:

Սուիցիդալ վարքի արտաքին ձևերն իրենց մեջ ներառում են սուիցիդի նախապատրաստումը, սուիցիդալ փորձը և ավարտված սուիցիդը: Սուիցիդալ մտքերի առաջացումից մինչև իրականացման փորձը կոչվում է նախասուիցիդալ շրջան, որը կարող է լինել սուր և խրոնիկական:

Սուիցիդալ փորձը նպատակաուղղված գործողություն է` ուղղված սեփական կյանքին վերջ տալուն, որն, ի տարբերություն ավարտված սուիցիդի, լետալ ավարտ չի ունենում: Սուիցիդալ փորձն ու ավարտված սուիցիդն իրենց զարգացման ընթացքում անցնում են երկու փուլ.

1. Դառնալի - երբ սուբյեկտն ինքը կամ ուրիշները կարող են դադարեցնել փորձը

2. Անդառնալի - որն ավարտվում է անհատի մահով