Կատարված վերլուծությունը հնարավորություն է տալիս կատարելու մի շարք եզրակացություններ.
1. Ինքնասպանության և սպանության ցուցանիներնը ընդհանուր ձևով արտացոլում են սոցիալական իրավիճակի ոչ բարենպաստ քաղաքների տարբերակումը և կարելի է այդ մոտեցումն օգտագործել որպես սոցիալական ախտաբանության մակարդակի որոշման միջոց:
2. Ռուսաստանի մարզային կենտրոններում սոցիալական իրավիճակը որոշակիորեն առավել բարենպաստ է, քան այլ քաղաքներում, որտեղ համապատասխանաբար սուիցիդների թիվը ցածր է:
3. Սոցիալական ախտաբանության ցուցանիշը համեմատաբար ցածր է արդյունաբերական բարձր զարգացած շրջաններում:
4. Սոցիալական ախտաբանության ցուցանիշը համեմատաբար ցածր է նաև այն շրջաններում, որտեղ ավանդույթների ուժն առավել մեծ է:
5. Սոցիալական ախտաբանության ցուցանիշը մեծ կախվածություն ունի քաղաքների տնտեսական մակարդակից և աշխարհագրական դիրքից:
6. Հետազոտվող քաղաքներում սպանությունների հետ համեմատած ինքասպանության ցուցանիշը երեք անգամ բարձր է:
7. Ինքնասպանության մակարդակը գտնվում է հակադարձ համեմատական կախվածության մեջ քաղաքի բնակչության մեջ երեխաների գրաված բաժնով:
8. Հետազոտվող քաղաքներում ինքասպանության մակարդակի և սպանության միջև նկատելի կորելյացիոն կապ չի հայտնաբերվել:
2006թ. Աբովյանի քրեակատարողական հիմնարկում, պատանիների շրջանում անցկացվել է հետազոտություն սուիցիդի իրականացման մեջ սոցիալական միջավայրի դերը որոշելու նպատակով:
Նախ և առաջ հայտնաբերվել են պոտենցիալ սուիցիդենտները, այնուհետև հետագա աշխատանքներ են տարվել վերջիններիս հետ:
Հետազոտության ընթացքում կիրառված մեթոդներն են.
1. դիտումը
2. հոգեբանական զրույցը
3. §Ծառ¦ պրոյեկտիվ թեստը
4. Շնեյդմանի հոգեկան ցավի գնահատման մեթոդիկան
5. անձի տագնապը, դեպրեսիան, ինչպես նաև սուիցիդալ մտքերի առկայությունը, սուիցիդալ ռիսկի աստիճանը որոշող թեստեր
6. Բեկի` դեպրեսիայի գնահատման սանդղակը
7. անձի ընկճվածության (դեպրեսիայի) մակարդակի որոշումը
8. դեպրեսիայի և տագնապի հոսպիտալային սանդղակը (Ա. Ս. Զիգմունդ և Ռ. Դ. Սնայթ)
9. Թեյլորի տագնապախռովության չափման մեթոդիկան
10. սուիցիդալ ռիսկի որոշման Լյուբան-Պլոցցի հարցարանը
11. սուիցիդալ մտքերի սանդղակը
Հետազոտությունն անցավ հանգիստ պայմաններում, ընդ որում պատանիներն իրենք էին շահագրգռված հետազոտական աշխատանքում ներգրավվելու մեջ: Առաջ էր քաշված այն վարկածը, որ պատանիների ինքնասպանության դիմելու որոշման մեջ առավել ազդեցիկ դերը պատկանում է սոցիալական միջավայրին:
Անձնային գործոնները շատ տարբեր են: Դրանց թվին կարելի է դասել թերարժեքության բարդույթը, օտարվածությունը, հուսալքությունը, բնավորության շիզոիդ շեշտվածությունը (ըստ Կ. Լեոն Հարդի), հուզական խանգարումները, որոնց մեջ առաջնային դերը պատկանում է դեպրեսիային: Ապացուցված է, որ պոտենցիալ ինքնասպանների մեծամասնությունը տառապում է դեպրեսիայով: Այն հաճախ սկսվում է աստիճանաբար` առաջացնելով տագնապ և տրտմություն:
Մարդու կողմից այդ սկիզբը կարող է չգիտակցվել, և նա միայն նկատում է, որ վերջին ժամանակներում դարձել է թախծոտ, ճնշված, անընդհատ դոմինանտում է մելանխոլիկ տրամադրությունը: Այսպիսի դեպքերում մարդիկ դժգոհում են թուլությունից, հոգնածությունից, քնկոտությունից, կենսական էներգիայի պակասից: Դեպրեսիայի և դրանով պայմանավորված սուիցիդալ մտքերի նշան կարող է հանդիսանալ նաև սեռական ակտիվության նվազումը, անպտղությունը, իպոտենցիան: Համաշխարհային առողջապահական կազմակերպությունը հաշվարկել է ինքնասպանության 800 դրդապատճառներ, որոնք շատ բազմազան և տարաբնույթ են: |