Միզոֆոբիա (աուտոմիզոֆոբիա, ռիպոֆոբիա, գերմոֆոբիա) - վախ կեղտոտվելուց, շրջապատող իրերին հպվելուց
Մարդկանցից շատերը հոյակապ հասկանում են, որ կան՝ օգտակար միկրոօրգանիզմներ`բակտերիաներ (որոնք մեզ օգնում են մարսողության գործընթացում) և վնասակար (գրիպի ու սալմոնելլյոզի վիրուսներ, աղիքային ինֆեկցիաներ): Միզոֆոբիկը գերագնահատում է միկրոօրգանիզմների բացասական ազդեցության ռիսկը, համարելով, որ նրանց կամայական պոտենցիալ ազդեցությունը վտանգավոր է և սպառնում է կյանքին:
ԱԽՏԱՆԻՇՆԵՐ - Միզոֆոբիան, ինչպես կարող է զարգանալ որպես տրավմատիկ իրադարձության անձնական փորձի հետևանք՝ միկրոօրգանիզմների կամ կեղտի նկատմամբ սուր բացասական էմոցիոնալ հակազդում, այնպես էլ նմանատիպ իրավիճակի առաջացրած հետևանք, որը տեղի է ունեցել ինչ-որ մեկի հետ, ում հիվանդը շատ լավ ճանաչում է: Միզոֆոբիան կարող է առաջանալ նաև այնպիսի անվնաս իրավիճակների հետևանքով, ինչպիսիք են ֆիլմերում կամ հեռուստահաղորդումներում բեմադրված դրվագները: Այս խանգարումն ունեցող մարդկանց մոտ կարող են արդեն լինել հուզումների համար առկա ձգտումներ և հավանական է, որ նրանց ընտանիքներում առկա են տագնապը և դեպրեսիան: Որոշ հոգեբաններ համարում են, որ քսաներորդ դարի վերջում, միզոֆոբիայի նկատելի բարձր աճը կապված է այնպիսի լուրջ հիվանդության հետ, ինչպիսին է ՁԻԱՀ-ը:
Միզոֆոբիայի նոպայի ժամանակ հիվանդներն ունենում են շնչարգելություն, սրտխառնոց, սրտխփոց և իրավիճակի վրա հսկողությունը կորցնելու վախ: Երբեմն նույնիսկ մարդն իրեն սկսում է հիվանդ զգալ և դողում է: Միզոֆոբիկը սկսում է խուսափել այն իրավիճակներից, որտեղ նա կարող է ենթարկվել միկրոօրգանիզմների ազդեցությանը: | 
