II. Այս ձևը կապված է որոշակի իրադրությունների և օբյեկտների հետ: Դրանց տեսակները շատ են, որոնք ամբողջութամբ կներկայացվեն ներքևում: Հոգեմարմնական բժշկության մեջ հայտնի են ֆոբիաների այնպիսի տեսակներ, ինչպիսիք են նոզոֆոբիան՝ ախտորոշման վախը, կանցերոֆոբիան՝ քաղցկեղով հիվանդանալու վախը, կարդիոֆոբիան՝ վախը սրտի ինֆարկտի նկատմամբ, կլաուստրաֆոբիան` վախը փակ տարածության և այլն:
III. Այս ձևը առողջ մարդկանց մեծամասնության կողմից ընկալվում է որպես ամենազարմանալի, քանի որ այստեղ լիովին բացակայում է կապն ահ ու տագնապ առաջացնող վտանգի մեջ: Այս ֆոբիան առաջանում է հիստերիայի ժամանակ` ուղեկցելով հիստերիայի սինդրոմները կամ գրգռվածության ցանկացած պայմաններում, երբ կարելի է սպասել աֆեկտիվ դրսևորումների: Առաջին հայացքից մարդուն միայն բացասական հույզեր է պատճառում, սակայն ինչպես ամեն բան բնությունում, ֆոբիայի հույզը, ի սկզբանե, էվոլյուցիայի պրոցեսում առաջացել է օրգանիզմի պաշտպանության համար: Այն արյան մեջ ադրենալինի արտազատման միջոցով կարող է մոբիլիզացնել մարդու ուժերը ճգնաժամային իրավիճակներում: Բացի այդ ֆոբիան օգնում է վտանգավոր իրադրությունների լավ մտապահմանը, ինչը մեկնաբանված է ամերիկացի գիտնական Միլլերի 1951 թ. Մկների վրա կատարած հետազոտություններում: Սակայն ոչ միշտ են վախեցնող իրավիճակները մնում գիտակցության մեջ: Դրանք հոգեբանական պաշտպանության դեպքերն են, երբ վախեցնող իրավիճակն անցնում է, և անգիտակցական ու հուզական հիշողության փոխարեն տեղ է գտնում թվացյալ, ժամանակավոր մոռացումը:
Ֆոբիայի հաջորդ կարևոր նշանակությունն այն է, որ մարդը հնարավորություն է ստանում գործել ինֆորմացիայի պակասի պայմաններում: Այդ դեպքում վարքի ստրատեգիան թելադրում է ֆոբիան: | 
