ՄԱՆԿԱԿԱՆ ՖՈԲԻԱՆԵՐ
Մանկական վախերը ծնողների համար երբեմն լուրջ անհանգստանալու պատճառ են դառնում: Կյանքի տարբեր փուլերում դրանք տարբեր բնույթ ունեն և կապված են երեխայի տարիքային յուրահատկությունների հետ: Կյանքի սկզբնական փուլում ֆոբիաները ժամանակավոր երևույթ են: Բայց դրանցից ոմանք կարող են արմատանալ երեխայի հիշողության մեջ և կյանքի ընթացքում ժամանակ առ ժամանակ ցայտունորեն դրսևորվել: Վախի որոշ տեսակներ բնավորության գիծ են դառնում, ինչպես օրինակ վատատեսությունը և կասկածամտությունը:
0-1.5 ՏԱՐԵԿԱՆՈՒՄ` ՈՐՏԵ՞Ղ Է ՄԱՅՐԻԿԸ
Երեխայի մոտ տարբեր անհանգստությունների առաջացումը նրա զարգացման կարևոր մասն է կազմում: Երեխան մեծանում է` ճանաչելով կյանքն ու շրջապատող աշխարհը: Շատ առարկաներ` մեծ, արտառոց, կարող են սկզբնական շրջանում նրան վախեցնել, նա կարող է վախենալ անգամ բարձր ձայներից: Եթե երեխան սովոր է լռության, ապա նա կարող է վախից լաց լինել, երբ հանկարծ հայտնվի աղմկոտ միջավայրում: Իսկ եթե նա սովոր է տեսնել շատ մարդկանց, ապա նոր և անծանոթ դեմքերը նրան դժվար, թե վախեցնեն կամ զարմացնեն:
Մինչև 1.5 տարեկան երեխաների մոտ մեծ է մայրիկի անհրաժեշտությունը: Նա պահանջում է, որ մայրիկը մշտապես իր կողքին լինի, սկսում է տարբերել §յուրայիններին օտարներից¦: Սա երեխայի էմոցիոնալ զարգացման կարևոր փուլերից մեկն է: Եվ այն, ըստ էության, ինքնապահպանման յուօրինակ դրսևորում է:
Երեխայի զարգացման այս փուլում կարիք չկա անհանգստանալու նրա չափազանց վախկոտության համար: Պարզապես անհրաժեշտ է սթրեսային իրավիճակները հասցնել նվազագույնի: Օրինակ, եթե երեխային ինչ-որ մեկը դուր չի եկել, ապա կարիք չկա, որ քաղաքավարությունից ստիպել փոքրիկին շփվել այդ մարդու հետ: Իսկ եթե շփումն. Այնուամենայնիվ, անխուսափելի է, ինչպես օրինակ, եթե դուք գտնվում եք մանկաբույժի մոտ, և երեխան վախենալով լաց է լինում, հնարավորության սահմաններում գրկեք նրան, որպեսզի նա զգա անվտանգություն և խնդրեք բժշկին հետազոտությունը հնարավորինս արագ անցկացնել:
Երեխան վախենում է բաժանվել մայրիկից, բայց եթե ամեն դեպքում դուք ստիպված եք նրան մենակ թողնել, ապա թողեք այն մարդու մոտ, ում փոքրիկը սովոր է և սիրում է: Այդպես նրան հեշտ կլինի համակերպվել ձեր բացակայության հետ: | 
