ՖՈՏՈԹԵՐԱՊԻԱ

Ֆոտոթերապիան համարվում է արտ-թերապիայի տեսակներից մեկը:

 1970-ական թվականներին ԱՄՆ-ում և Կանադայում հոգեթերապևտները սկսեցին օգտագործել նկարը` որպես հոգեբանական խորհրդատվության գործիք:

Ֆոտոթերապիան օգտագործվում է նևրոզների, դեպրեսիաների, վախերի, ֆոբիաների, ինչպես նաև հոգեսոմատիկ հիվանդությունների  բուժման նպատակով, ինչպես նաև օգնում է մարդկանց ձեռք բերել ինքնավստահություն և ազատվել հոգեկան լարվածությունից: Այս մեթոդը կիրառվում է թե՛ երեխաների, թե՛ մեծահասակների հետ աշխատելիս:

Ոնենալով իր արխիվում մի շարք նկարներ`այցելուն հոգեբանական խորհրդատվության համար ընտրում է միայն նրանք, որոնք կարևոր են իր համար կյանքի հենց տվյալ ժամանակահատվածում:

Ֆոտոթերապիայի առավելություններից մեկը կայանում է նրանում, որ շատ դեպքերում այն  ավելի դյուրին է դարձնում հոգեբանական քննարկումները, օգնում է այցելուին անկաշկանդ արտահայտել սեփական մտքերը, ապրումներն ու մտատանջությունները:

 Հոգեթերապևտը նկարների միջոցով կարող է պարզել, թե ինչպես և  կյանքի որ փուլում են սկսվել այցելուի հոգեբանական խնդիրները, ինչպես նաև հասկանալ, թե ինչպիսի փոխհարաբերությունների մեջ է գտնվում այցելուն իր ընտանիքի անդամների, ընկերների և առհասարակ շրջապատի հետ: Կարևոր նշանակություն ունի նաև այն, թե մարդ ինչ դիրքով է նկարվում, ինչ ֆոնի վրա և նկարներում ինչ գունային գամմա է գերիշխում: Կան մարդիկ, ովքեր ընդհանրապես չեն սիրում նկարվել կամ էլ նկարվելիս կանգնում են այնպես, որպեսզի հնարավորինս անտեսանելի լինեն:

Իր մոտ ունեցած նկարներից բացի, այցելուն կարող է նաև նոր նկարներ նկարել նաև  թերապիայի ընթացքում, ինչպես նաև նա կարող է ֆոտոկոլաժ պատրաստել, մասնավորապես այն դեպքում, երբ խորհրդատվության թեման մոտավորապես հետևյալն է. «Իմ առողջությունը», «Իմ ընտանիքը», «Իմ ընկերները», «Իմ ներկան, անցյալն ու ապագան» և այլն:

Ֆոտոթերապիայով հետաքրքրված մարդիկ հաճախ այն օգտագործում են հետագայում ստեղծագործական ինքնաարտահայտման նպատակով:Սակայն, անհրաժեշտ է նշել, որ ստեղծագործական  լուսանկարչությունը, ինչպես նաև թերապիայի ընթացքում կիրառվող  ինքնաարտահայտման այլ միջոցները կոչված չեն ցույց տալու մարդու ստեղծագործական կարողությունները, այլ պարզապես ծառայում են ինքնարտահայտման, ինքնաճանաչման, սեփական թաքնված հնարավարությունների բացահայտման և հոգևոր պահանջմունքների բավարարման նպատակին:

Ֆոտոթերապիան համարվում է արտ - թերապիայի տեսակներից մեկը: 
1970 - ական թվականներին ԱՄՆ - ում և Կանադայում հոգեթերապևտները սկսեցին օգտագործել նկարը` որպես հոգեբանական խորհրդատվության գործիք:
Ֆոտոթերապիան օգտագործվում է նևրոզների, դեպրեսիաների, վախերի, ֆոբիաների, ինչպես նաև հոգեսոմատիկ հիվանդությունների բուժման նպատակով, ինչպես նաև օգնում է մարդկանց ձեռք բերել ինքնավստահություն և ազատվել հոգեկան լարվածությունից: Այս մեթոդը կիրառվում է թե՛ երեխաների, թե՛ մեծահասակների հետ աշխատելիս:
Ոնենալով իր արխիվում մի շարք նկարներ` այցելուն հոգեբանական խորհրդատվության համար ընտրում է միայն նրանք, որոնք կարևոր են իր համար կյանքի հենց տվյալ ժամանակահատվածում:
Ֆոտոթերապիայի առավելություններից մեկը կայանում է նրանում, որ շատ դեպքերում այն ավելի դյուրին է դարձնում հոգեբանական քննարկումները, օգնում է այցելուին անկաշկանդ արտահայտել սեփական մտքերը, ապրումներն ու մտատանջությունները: 
Հոգեթերապևտը նկարների միջոցով կարող է պարզել, թե ինչպես և կյանքի որ փուլում են սկսվել այցելուի հոգեբանական խնդիրները, ինչպես նաև հասկանալ, թե ինչպիսի փոխհարաբերությունների մեջ է գտնվում այցելուն իր ընտանիքի անդամների, ընկերների և առհասարակ շրջապատի հետ: Կարևոր նշանակություն ունի նաև այն, թե մարդ ինչ դիրքով է նկարվում, ինչ ֆոնի վրա և նկարներում ինչ գունային գամմա է գերիշխում: Կան մարդիկ, ովքեր ընդհանրապես չեն սիրում նկարվել կամ էլ նկարվելիս կանգնում են այնպես, որպեսզի հնարավորինս անտեսանելի լինեն:
Իր մոտ ունեցած նկարներից բացի, այցելուն կարող է նաև նոր նկարներ նկարել նաև թերապիայի ընթացքում, ինչպես նաև նա կարող է ֆոտոկոլաժ պատրաստել, մասնավորապես այն դեպքում, երբ խորհրդատվության թեման մոտավորապես հետևյալն է. «Իմ առողջությունը», «Իմ ընտանիքը», «Իմ ընկերները», «Իմ ներկան, անցյալն ու ապագան» և այլն:
Ֆոտոթերապիայով հետաքրքրված մարդիկ հաճախ այն օգտագործում են հետագայում ստեղծագործական ինքնաարտահայտման նպատակով: Սակայն, անհրաժեշտ է նշել, որ ստեղծագործական  լուսանկարչությունը, ինչպես նաև թերապիայի ընթացքում կիրառվող ինքնաարտահայտման այլ միջոցները կոչված չեն ցույց տալու մարդու ստեղծագործական կարողությունները,այլ պարզապես ծառայում են ինքնաարտահայտման, ինքնաճանաչման, սեփական թաքնված հնարավարությունների բացահայտման և հոգևոր պահանջմունքների բավարարման նպատակին: